GELİŞME DEĞİL, KALKINMA (2)

Tarım, Turizm ve Sanayi alanında topyekûn kalkınma şart. Ekonomik kaynakların tümü, insan unsurunun niteliği ile birlikte ele alınacağı ve değerlendirileceği. Herhangi bir değeri dışarıda bırakırsanız yarım kalır, aksar. Kastamonu’da etkin olan Ticaret ve Sanayi Odası’nın bile bir bütün olduğunu söylemek zor. Topyekün kalkınmanın en önemli sonucu da refahın artması ve olabildiğince tabana yayılmasıdır. Bu, aynı zamanda tersine göçün de hızlanması anlamına gelecektir. Ancak, sanayicinin ve tüccarın kazanması üzerine kurulu bir ekonomik yapıdan bu sonuç asla ortaya çıkmayacaktır. Sorun çok. Ortak bir akıl yok!

Ne ilginçtir. Sadece engebeli arazilerin baş gösterdiği, zor bir coğrafyada oluşumuz değil elbette, eleştiri ve uzlaşı kültürü bakımından da fizyolojik yapımızın temelinde sorunlar mevcut. Yoğun bakımdayız adeta.

Birbirimize olan tahammül sınırlarımızda bile çok zaman zaaflarımız var. En küçük yapıcı eleştiride bile yüzlerin ekşimesi, suratların asılması kaçınılmaz ve alışık olduğumuz bir durum bizde.

Onlarca kök salmış, kangren olmuş sorunların yumağında bir ilin mensubuyuz hepimiz. Bazen bakıyorum da içinde olduğumuz, uğraş verdiğimiz, üzerinde kafa parlattığımız konular çekirdek kabuğunu doldurmuyor.

Bir il düşünün; geçmişe kıyasla ekonomik gücünü kaybeden kentlerin başında gelsin. Bir il düşünün; Anadolu’nun en canlı merkezlerinden birisi olsun, Osmanlı Bankası’nın ilk şubelerinden birisini İnebolu’da barındırsın. Liman ticaretine dayalı olarak, Levantenlerin ve Hollandalı tüccarların yerleştiği hareketli bir ticaret merkezini ve 140 yıl öncesini anlatırken insan göğsünü gere gere bu kent Kastamonu diyebiliyor.

Ya bugün? 

100 yıldır yerinde sayan, hedefi, planı ve projesi olmayan. Üstüne üstlük girişimcilik ruhunu başka kentlere kaptırmayı marifet saymış kafa yapısıyla ne yaparsanız yapın “Kral çıplak” …