Her yerde söylüyorum, yine söyleyeceğim: Envanteri dolu, ama proje çantası boş bir anlayışla, anca bu kadar oluyor.
Bir şehir düşünün; tarihiyle, kültürüyle, insanıyla bu kadar zengin ama geleceğe dair vizyon üretemeyen… Olanı görmezden gelip küçümsemeyi marifet sayan, değer üretmek yerine değer tüketen bir zihniyetle ancak bugünkü kısır döngü yaşanır.
Dünyada büyük değişimler yaşanıyor. Şehirler yarışıyor, bölgeler kalkınıyor, ülkeler geleceğe hazırlanıyor. Biz hâlâ “olsa ne olur, olmasa ne” diyerek zamanı hoyratça tüketiyoruz. Potansiyelimiz çok, ama ufkumuz dar.
Kastamonu bugün Türkiye’nin en yaşlı ikinci ili. Önümüzdeki on yıl içinde nüfusumuz 300 bin. Bu yalnızca bir sayı değil; geleceğin küçülmesi, yaşlanması ve yavaş yavaş yok olması demek. Eğer bu tabloya seyirci kalırsak, geriye sadece nostalji kalacak.
Ama unutmayalım: Bu kader değil.
Çünkü Kastamonu’nun insanı çalışkandır, üretkendir, vefalıdır. Çünkü bu topraklarda umudu büyütecek enerji hâlâ var.
O halde ne yapmalı?
Gençleri kentte tutacak fırsatlar üretmeli, şehri sadece göç veren değil göç alan bir cazibe merkezine dönüştürmeli, tarımı ve turizmi katma değere çevirmeli, sanayide ve teknolojide yeni yatırımlara yönelmeliyiz. Herkesin arkasında duracağı bir “Kastamonu 2035 Vizyonu” nu bugünden oluşturmalıyız.
Gerçek serttir: Bugünkü yerel anlayışla anca bu kadar oluyor. Ama biraz farkındalık, biraz gayret ve cesaretle… Bu şehir yalnızca geçmişiyle değil, geleceğiyle de anılacaktır.
