Aynen böyle bir bahanenin arkasına sığınarak,tıpkı sinirlerimi yıpratan,geldiği yerdeki düzeni sürdürmekten vazgeçmeyen,yerelleşmeyen,bütünleşemeyen, ŞEHİRLEŞEMEYEN”lere karşı kaba olasım var,nezaketsiz davranasım var.
Kendi yüzlerini ve kendi davranışlarını kendileri farketsinler diye. Hallerine ayna olmak için. Yapamam biliyorum, istesem de yapamam.
Fıtratta olana aykırı olamıyor ki insan. Ama aykırı olmak için değil doğal olan olması gerektiği gibi olduğu için değişemiyorum. Biz nezaketin beşiğiydik, menbaı, merkezi. Şimdi kabalığın başkentiyiz. Aynı şehirde bir yığın insan yaşıyoruz ama şehirleşmeden, medenileşmeden ve yerleştiğimiz yerde yerelleşmeden!
Değişim sahiden bu kadar mı korkunç!
Bu kadar mı zor!
Evden çıktığınız andan itibaren aynı binanın içinde birbirine selam veren kaç kişi var bu memlekette?
Ya bindiği vasıtanın şoförüne”günaydın”diyen.
Bindiği vasıtada kendisine nazik davranılan kaç bayan var?
Klasik olmuş artık. Toplu taşımalarda kendisinin rahatsız olduğunu ifade eden bir bayana beyefendi:
“Beğenmiyorsan taksiye bin ablacım!”
Olur, sana mı soracaktık nereye ne zaman bineceğimizi.
Beyler bunu akıllarına ilk gelen cümle olduğu için savuruyorlar
Kaç defa şahit olduğum manzara bu.,
Bitmez.
İşyerine gelirisiniz.
Bir günaydın daha eklersiniz herşeye rağmen gülümseyerek:
Zoraki günaydınlarla karşılaşırsınız ve aldırmazlıktan gelerek çalışmaya başlarsınız. Zaman akşamı vurduğunda aynı yollarda aynı yolculukta bu sefer sizi başka nezaketsizlik ve kabalıklar bekliyordur ve tahammülünüz gün içindeki yorgunluktan sonra iyice azalmıştır.
Bu an nezaketsiz olmayı şiddetle vurgulama zamanıdır rahatsız olduklarınıza, ama ne çare ki karşı taraf zaten duyarsızdır, ne deseniz anlaşılmaz, iyice sinirleriniz yıpranır.
Ve bu hal sadece yol hali, bunun ev hali var, alışveriş hali var, dost hali var, trafiği var…
Liste uzar gider.
Sonuçta farklılık yok ama. Hep hezeyan hep hüsran.
Güne “merhaba” ile başlanmamışsa ve “selam”sızlıktan geçilmiyorsa ortalık, nezaketsizlik sinirlerimizin üzerinde cirit atıyor demektir…
Velhasıl:Biraz şehirleşelim, biraz da medeni olmaya çalışalım.
“Lütfen!”
Dua ile.
