Geçenlerde bir arkadaşımla ikili ilişkilerdeki nitelikten bahsediyorduk. İş geldi, döndü dolandı ve kadın-erkek ilişkisine dayandı.
İyi ki de öyle oldu…
Hem dinlemeye hem de anlatmaya ihtiyacım da varmış çünkü.
Hayatın koşturmacası içinde durup dinlenmeye, en çok da kendimizi dinlemeye vaktimiz olmadığı için, sıkıştırılmış zamanda biriktirilmiş düşüncelerimizi akacak bir mecra bulunduğunda hemen aktarıveriyoruz. Çünkü anlaşılmak ve çözülmek istiyoruz da ondan.
En çok da kadınlar belki…
Neden?
Çünkü büyüyoruz ve kendimizi geliştirmeye çalışıyoruz.
Çünkü zorlukları kolaylıkla aşmıyoruz ve kolaylıkla elde etmiyoruz başarıları erkek egemen dünyada.
İş bu haldeyken gerek akademik gerekse sosyal statüyü yaşayan hanımların ortak derdi belki de yaşamına eşlik etmesini istediği kişiden de aynı düzlemde nitelikli bir birliktelik…
Mümkün oluyor mu?
Bence olmuyor ya da zor oluyor, ya da hiç olmuyor…
Çünkü beyler zorlukları kolaylıkla aşma becerisine pek sahip değil…
Arkalarında hep bir el istiyorlar.
Anne eli, baba eli, abla eli vs.
Ama hanımlar öyle mi?
Değil…
Hanımların aklına koyup başarmadıkları yok sadece başarmaya çabalama eğilimi göstermedikleri var…
O kadar…
Velhasıl bu hayatın koşullarını belirleyen en önemli ve keyif verici halden de iki tarafta beslenemiyor.
Hanım kendi başarısının tadını başarılı bir beyle paylaşamadığı gibi, erkek de başarının kolaylığını ya da sorunlarının çözümünü başkalarından bekliyor…
Hanımlar iş yaşamına girdiğinden beri hem sosyal hayat hem de iş hayatı çok dinamik…
Bu yüzden hanımlar başarılı ama mutsuz…
Başarılı bir erkek de duyarsız…
Hanımları sadece iş hayatında başarılı bir nefer olarak gördüğü ve ne olursa olsun ince bir ruha sahip nazenin bir tabiatı olduğunu ıskaladıkları için…
Hanımlar sosyal mecrada “erkeksileşmeden” kendi özvarlıklarını yaşamak istiyorlar sadece…
Yalnız olmaları daha çok mutsuz olmak istemedikleri için…
Velhasıl: erkekler çok geride kaldı…
Hem iş hayatında hem de sosyal hayatta…
Bir gün dengeler yerine oturur mu bilinmez…
Bugünkü gerçek böyle…
Selam ile…
