Tatilden…

Doğanın kucakladığı gibi kucaklıyorum sizleri…Kastamonu-Bozkurt’tan selam olsun…

İstanbul’dan çıkarken “bak özleyeceğin ışıkları geride bıraktık” diye bir söylemle geldim kendime.
Gidiyorduk ailece kafamızın estiği yere.Rüzgar ne yönden eserse bizde oraya doğru savrulacaktık…
Benim için İstanbul’dan ayrılma oldukça zordu ama ekip arkadaşlarımınım “sen bu tatili hakettin,en fazla senin hakkın”demeleri biraz içimi

rahatlatmıştı. Doğrusu gitmeden önce “Yahu bu kadar çok streslimiyim, herkes beni neden tatile göndermek için çabalıyor?”diye düşünmeden duramadım…

İlk durağımız Bolu Mengen… Sabah ayrıldığımız İstanbul’dan Mengene geldiğimizde karnımız oldukça acıkmıştı. Küçük bir kasaba olan

Mengen’den bu kadar aşçı nasıl çıktı diye düşünürken gördüğümüz ilk ve sonradan öğrendiğimiz civarın en iyi lokantası “Reisin Yeri”Mengen’deki ilk uğrağımız oldu. Esnaf lokantası görüntüsündeki lokantaya adımımızı attığımızda sıradan bir mönü vardı. Ama yediğimiz yemeklerin lezzeti hiçte sıradan değildi. Doğal ortamda yetişen hayvanların lezzetli eti Mengen’deki maharetli ustaların elinde şekillenince midemiz beklenmedik bir bayram yaptı. Ve tel tel dökülen incelikte gözlemeler ayrı bir lezzet durağı oldu…

Bolu’ya kadar gelmişken Milli Parklara uğramdan olmazdı. Araç navigasyonumuza güvensizliğimizde burada başladı. Gittiğimiz yolların tersini göstermeseydi; benzin istasyonları ve bölge sakinlerine adres sormak zorunda kalmayacaktık. Mengen’den 50km sonra vardığımız Yedi Göller’in yolu arabamıza göre değildi. Yoldaki çukurlardan kaçmak için oldukça çaba sarfettik. Milli Park’ta bu mevsimde internetteki resimlerdeki görüntüyü beklememek gerekiyor…Buz gibi akan sular, yürüyüş yolları ve göller… Turist çekmek için oldukça uğraşılmış. Doğayı kirleten tek varlık insan(!) Yetkililerin özellikle “lütfen mangalınızı belirlenen alanlarda yapınız” uyarısına uymayanlar göze çarpıyordu bu güzel doğal ortamda.

Dönüş yolumuz mecburi istikamet yine aynı yol üzerinden oldu, araya biraz Zonguldak Devrek turu sıkıştırıldı.

İlk gün sonunda Fatihin Çeşm iCihanı Amasra’ya geldik. İki gün konakladığımız Bartın’ın bu sevimli sahil kasabasına eğer sizde giderseniz muhakkak ilçeye özgü özel salatayı yemeden dönmeyin. Adeta sebzelerden yapılan bir sanat eseri, çiçek bahçesi geliyor sofranıza. İlk

günü şehri gezmek oldukça yorduğu için gece konaklayacağımız apart otele geldiğimizde hepimiz yataklara yığıldık adeta.

Amasra; eğer tatiliniz sınırlıysa ve Bartın’a yakın yerlerde bulunuyorsanız iki gün içinde deşarj olmanızı sağlayacak bir tatil bölgesi. Eğlenmek isterseniz merkezdeki tavernalar, çay bahçeleri, denizin keyfini çıkartmak isterseniz liman ve çevreköyler…Hediyelik eşya almak isterseniz küçük ama işlevsel bir çarşısı mevcut… Şehrin ortasında bulunan müzeyi hafta sonu olması

sebebiyle ziyaret edemedik fakat havasından suyundan ve salatasından oldukça faydalandık.

Yola çıktığımız üçüncü gün sonunda Kastamonu‘ya gitmek için heyecan başladı. Özlem dolu bir yolculuk ve kararsızlık…Cide’ye mi gitsek Pınarbaşı’na mı derken Kastamonu yolundaki ilk durağımız Kastamonu’nun 2300 nüfuslu ilçesi Pınarbaşı oldu. Ilıca Şelalesi yolunda bulduk

kendimizi. Yakıtımızın menzilinin 70km göstermesi ve yolda istasyon ve insan olmaması sebebiyle tedirgin bir yolculuk geçirdik. Millî Parka kıyasla oldukça düzgündü yollar. Pınarbaşı merkezden11km gittikten sonra aracımızdan mecburi ayrıldık.1km’lik taştan yapılmış

yürüyüş yoldan yürümek oldukça keyifliydi. Şelalenin altındaki havza gerçekten görülmeye değerdi. Tek göze hoş

gelmeyen unsur çöp konteynırının yetersiz gelmesiydi. Saatin ilerlemesi Cide’ye gitmemize engel oldu maalesef bir dahaki sefere inşallah…

Azdavay-Seydiler–Devrekani derken kendimizi Bozkurtta bulduk… Gönlümüz hoş oldu. Şimdi büyüklerimizin gönlünü hoş etme zamanı.

Serin bir Bozkurt akşamından selam olsun size…