Çocuk edebiyatı dersinde öğrenciler, arkadaşlık konusu üzerinde birbirleriyle tartışıyor. Çocuklara mutlaka arkadaş edinmeyi telkin etmeliyiz derken, bazıları ise her karşısına çıkanla arkadaş olmamalarını çocuklarımıza özenle söylemeliyiz…
Öğretmen adayı öğrenciler, sanki dersin her birinin çocukları varmış gibi şu tehlikeye karşı şöyle tedbir almalıyız diyerek tahmin etmekte zorluk çektiğimiz tehlikeleri saydılar ve nasıl önlem almaları gerektiğini ortaya koydular. Bir ara ben kendimden geçtim. Demek ki bu öğretmen adayları, çocukları kimlerden koruyacakları konusunda nasıl bir eğitim vermeleri gerektiğini çok iyi kavramışlar. Bir ara öğrencilerden biri söz alır. Bir gazetede okuduğu haberi arkadaşlarına anlatır.
“Hukuk Fakültesinde okuyan bir öğrenci, Sultanahmet civarında bir çay bahçesinde oturuyormuş. Bir çay söylemiş. Yan masaya iki adam oturmuş ve onlar da çay söylemişler. Çaylar gelmiş, çayı 2 adama uzatan garsona, adamlar “yok” demişler, “delikanlıya ver, daha önce geldi kendisi”, delikanlı ise “yok, siz için” vs. gibisinden ufak şakalaşmalar olmuş. Çaylar yudumlanırken 2 adam yemekte oldukları bisküvilerden delikanlıya uzatıp “buyurun, alın” demişler. Delikanlı da kıramamış ve birkaç tane alıp yemiş.
Daha sonra otobüsüne binmek için oradan kalkmış. Otobüse bineceği sırada uykusu gelmeye başlamış, etrafına baktığında çay bahçesindeki adamların kendisini izlediğini fark etmiş ve telaşa kapılmış. Çoğu kimsenin bildiği, Hukuk Fakültesi öğretim üyelerinden birinin de anlattığı bir 911 vakası aklına gelmiş: (Böbrekleri çalınan birisi).Her neyse…
Hemen kendisini alması için arkadaşına telefon etmiş.
Arkadaşı gelmiş ve hastaneye gitmişler. Doktorun sözleri: Eğer eve gitmiş olsaydın bir daha uyanamazdın. Çünkü sana verilen uyku ilacı dozajı öldürücü düzeyde!
45 dakika böylece sona ermiş…
Saygılarımla…
