Her yerde kan ve barut kokusu,
Şehitlerin burnunda cennette açan güllerin kokusu,
Ne top, ne mermi!
Düşmanı yerle bir eden inancın korkusu.
Alah Allah nağralarıyla şehitliğe koşan Mehmet,
İman yürekte coştu Mehmet.
İşgalcilere bir ders verdi ki Mehmet,
Madalya ne hacet.
Tarihteki izin silinmez,
Bu destanı yazanların ismi Kınalı Mehmet.
Küçük bedenlerde mangal gibi yürek.
Acep yiğitlik yürekte mi olsa gerek?
Boynundaki muska en büyük servet,
Kurşun işlemez, kerameti anacığının tesbih duası.
Sabırla tevekkülün en üst seviyesine erdi Mehmet,
Sonunda ümidini Mustafa Kemal ile buldu Mehmet.
Cihandan öyle bir hesap sordu ki Mehmet,
”Ya istiklal ya ölüm ” dünya ya haykırdı Mehmet.
”Yurtta sulh, Cihan da sulh” der Atamız,
Türkü, Kürdü, Lazı hepsinin adı Mehmet.
Biz tek bir millet,
Ayrımcılık ne büyük bir illet.
Eğer tarihten alırsak ibret,
Çanakkale Destanı kanlı bir gerçek.
Mehmedim yazdı, Çanakkale geçilmez,
Atam der ki ”Vatan bütündür asla bölünemez”
