Şimdi, şehirlerin sonbahardan kışa geçişinin nasıl yaşandığını seyretme vakti…
Asfaltların soğuk yüzlerinin betonarme binalarda kesiştiği yerlerde, sokak hayvanlarının ısınma telaşını seyredeceğiz.
İnadına soğuk yollar, “Kaldırımlar” şiirini çınlatacak, terkedilmiş çocukların kulağında.
Yüksek binaların çatılarından tehdit edecek buzdan sarkıtlar.
Kalabalıklar kabalıkları ile yolda bırakacak yolda kalmışları.
Gece, rüzgarın ıslık sesleri ile tüm korkunçluğunu yürütecek ara sokaklarında şehrin.
Sokak lambalarının devasa gölgeleri kaplayacak yolları.
Ağaçlar sinecek apartman gölgelerine.
Güneş, kar arayacak eritmek için şehri çevreleyen geniş caddelerde.
Üç-beş köpek, birkaç kedi ve fareler mesken tutacak parkları.
Kalın kıyafetlerle sarmalanacak sıcak bedenler, soğuktan ürkerek.
Ne kulaklar, ne de burunlar kızaracak soğuktan.
Üşenecek damdan dama atlamayı kedi, Evliya Çelebi’ye nispet yaparak.
Oysa Kastamonu’da,
Her hangi bir ilçesinin, sade bir köyünde;
Çifte tutunacak dört ayaklı pulluklar,
Kanlıcalar canlanacak ormanlarında,
Döngeller toplanacak ağaçlarından,
Seyre durulacak sobalı evlerin, ahşap pencerelerinden
Sahipsiz evler yaslanacak dizleri üstüne…
Sonra;
Kar yağacak, beyaza bürüyecek geçmiş yılı…
Sular çağıldayacak köy çeşmelerinde,
Sarkıtlar kırılacak çocukların elleriyle.
Kiminde oyuncak, kiminde Alpaslan’ın kılıcı;
Kırılacak vuruşarak.
Sırtına alacak analar saman sepetlerini,
Amcalar baltalara sarılacak,
Yarılacak odunlar orta yerinden,
Şükür sesi karışacak havaya.
Kayıklar bekleyecek, kazık çoraplı çocukları.
Eldivensiz ellerle çıplak kardan adamlar yapılacak.
Hayvanlar tek sıra gidecek köyün oluklarına,
Sohbetler birikecek iki gözlü köy odalarında…
Sabahı geç akşamı erken,
Bir sonbahar bitip kış başlarken,
Ajanslardan memleket dinlenecek…
