Günler önce başlayan etkisi devam eden protestolarda içimi sızlatan bir slogan: “Çocuğuma dokunma!”
Ailelerin çocuklarını korumak istemelerindeki strateji farklılıkları öne çıkıyor. Kimi özgürlükçü, kimi baskıcı… Asıl bahsetmek istediğim bu değil.
İçimin sızlamasında gezmelerin, tozmaların zerre kadar etkisi yok.
Pedofili…
Sağlıklı düşünen bireylerin mantığının almadığı bir olay. Kendini savunamayacak, oyun çağındaki bir çocuğa beslenen şehvet duygusu nasıl açıklanabilir ki?
Psikolojik rahatsızlık deyip geçebilir miyiz bu duruma?
Suçlu serbest…
Çocuğu istismar eden suçlu rahat bir şekilde gezebiliyor uyguladığı psikolojik baskı ya da şiddet sonucunda.
Mağdur çocuk ise her şeyin sorumlusu hissediyor kendini…
İstismar edilmesinin sebebinin kendisinden kaynaklı olduğunu düşünüyor ve sorunlu bir çocukluk dönemi başlıyor, devamında ise sorunlu bir yetişkinlik…
Pedofili vakasının en yaygın olduğu ABD’de öncelikle küçük çocukları istismar eden pedefoli grubu mutlaka deşifre ediliyor. Taşındığı mahallede tüm daire sakinleri bilgilendiriliyor. ‘Dikkat komşunuz pedefoli’ diye. Toplumun içinde saklanmasına izin verilmiyor. İlaç ya da ağır hapis cezalarının öngörüldüğü cezaevi gibi seçenekler sunuluyor. Tabi bu yöntemin insan haklarına uygun olmadığı iddia ederek dava açan sivil kuruluşlar da var.
Çoğu insan çocuklara bahçelerinde veya caddede yabancı biri tarafından cinsel taciz edilme tehlikesi olduğunu düşünür.
Suçluların % 50’sinden fazlası akraba, aile dostu ya da tanıdıklardan oluşuyor. Çocuk defalarca bu cinsel işkenceye maruz kalabiliyor.
Aklıselim bir anne baba dünyaya getirdikleri çocuklarının kılına zarar gelmesini istemez.
Çocuk dışardaki etkenlere karşı korunmaya çalışılırken evdeki tehlikenin farkına varılmıyor ya da üzeri kapatılıyor!
Cinsel taciz çocuğun sağlıklı gelişmesi için ihtiyacı olan emniyet ve şefkat beklediği yerde: aile içerisinde oluyorsa istismar edilen çocuk kimseden yardım isteyemiyor.
Türkiye’de adliyeye yansıyan vakaların %20’si ensest. Bir o kadarı da yansıtılmıyor utanç verici olması sebebiyle…
Çocuğun başına kötü bir şey geldiğinde yardım isteyeceği ilk kişi anne ve babasıdır.
Ona zarar veren kişi eğer babasıysa kimden yardım isteyecek! İstese bile ona kim inanacak. Hadi bunu ispatladığını düşünelim. Mahkeme anne ve babanın onayı olmadan çocukla ilgili fiziksel ve psikolojik muayene etme kararı veremiyor.
Ensest mağduru çocukların yaşadıklarından genellikle annesinin haberdar olması ve sessiz kalması gerçeği ise en büyük yara.
Tek söyleyebileceğim; Çocuğunuzu koruyun! Yakın çevrenizden, ailenizden, aklınıza gelen en kötü durumdan ve kendinizden…
