Kişilik önemli bir huydur. O kadar önemli bir huydur ki insanı, vezir yapar. Kişiliği olmayan insan da başkalarının kölesi olur. Köle olurken hem böbürlenerek yalakalık konusunda farkında olmadan uzman oluyor…
Bazı insanlar, unvan, makam, para ve şöhret elde edebilmek için:
1. Gururunu ayaklar altına alıyor.
2. Toplum ile ilişkileri zayıflıyor
3. Güvenirliğini kaybediyor…
4. Kişiliğin, makam ve para kazanılmadığını anlayınca hayal kırıklığına uğruyor ve problem yaşıyor.
5. Kibir hâsıl oluyor, farkında olmadan haram yiyor.
6. Düşünmeden ve hiddetlenerek, kibirin esiri olduğu için arkadaşlarının kalbini kırıyor, kendini kabul ettirebilmek için yalan söylemek mecburiyetinde kalıyor…
Gazi Üniversitesi Basın Yayın Yüksek Okulu’nun 2. sınıf öğrencileri,
Türkiye Ekonomisi dersinin hocasını bekliyor ama sınıf, öğrencilerin patırtısıyla yıkılıyor…
Sert görünümlü hoca kapıda belirir. Sınıfa kızgın bir bakış atıp kürsüye geçer. Tahtaya kocaman bir (1) rakamı çizer.
“Bakın’ der. ‘ Bu kişiliktir. Hayatta sahip olabileceğiniz en değerli şey…’
Sonra (1)’in yanına bir (0) koyar.
Bu, başarıdır. Başarılı bir kişilik (1)’i (10) yapar.
Bir (0) daha… Bu tecrübedir.
(10) iken,(100) olursunuz, 1000 olursunuz, 1000000 olursunuz. Böylece sıfırlar uzayıp gider:”
Eklenen her yeni (0)’ın, kişiliği 10 kat zenginleştirdiğini anlatır, hoca…
Sonra, eline silgiyi alıp, 1000000 rakamının en baştaki (1)’i siler.
Geriye bir sürü sıfır kalır. (000000): Ve hoca ağzındaki baklayı çıkarır:
“KİŞİLİĞİNİZ YOKSA ÖBÜRLERİ SIFIRDIR!”
Hasan-ı Basri diyor ki “Şahsiyet sahibi olmanın belirtisi: Doğru bir lisan, dost ve yaranların kusurlarını görmemek, onların eziyetlerine katlanmak, iyilik kapısını açmak, konu-komşuları incitmemektir.”
Ahmet Hamdi Tanpınar ise “Karakter, insanda mevcut olan manevî çizgilerin bütünüdür.”
Yabancı düşünür de “Zayıf bir karakter günah değildir; ama insanı, günaha götürür.”
Saygılarımla…
