Geçmiyor işte,geçmiyor.Sinir oluyorum bu söze.Ne geçer ki!!!
Sadece oyalandığın şeylerin sayısı artar.
Daha fazla yorulursun belki.
Daha az düşünürsün seni üzen ne varsa.
Bir anlamda bir kapının ardında bir sandıkta kör kilitlerdekiler gibi.İnsan büyürken acıları ve sarsıntıları küçülmüyor ki!!!
İnsan büyüyünce yüreğinde ne varsa hepsi büyüyor, sevgisi de nefretleri de…
Kızgınlıkları da, kırgınlıkları da…
Biri çıksa dese ki geçecek büyüyünce; avaz avaz bağırmak istiyorum; “Nerden biliyorsun nasıl geçecek, ne biliyorsun ki beni” diye.
Ama yok serde kalp Allah’ın evidir bizde…
Kolay kolay kırılmaz…
Hiç kırılmasın elbette ama…
Serde beşeriyet de var…
Mümkün olamıyor her zaman…
Her halde geri dönüp büktüğünüz kalbi elinizden geldiğince öpebilmek gerekecek…
Hala titriyorsa içinizde bir güzellik…
Dönüp gidemiyorsanız kolay kolay…
Oturduğunuz bahçeyi dikenli bırakmamak lazım…
Gülleri zamanla okşamak ve naifçe dokunmak lazım…
Elimize batan her diken bizim fazla ilgimizden ya da bize sunulmayan güzellikten…
Bunu bilmeli, kabullenmeli…
Yolumuza devam edeceksek, yaralı bereli de olsak, yaralı bereli bırakmamalı…
Yeniden başlamalı her acının sancısından sonra, yeniden bir sayfa aralamalı…
Noktalar var hayatta ama sonrasında yeni bir cümlede başlar hep alınan nefes adedince…
Mutlaka vardır o zaman gözlerimizi aralayacak bir ışık…
Yüreğe dokunan naif bir el…
Şefkatli bir ses…
Acılar unutulur mu?
Unutulmaz…
Ama yeniden başlayabilmeli noktanın sonrasında…
Nefes alıyorsak vardır sebebi!!!
Geçecek mi?
Geçmeyecek…
O geçmeyecek…
Sen geçeceksin noktadan…
Kendi cümleni kuracaksın.
Yeniden.
Ümit Yaşar Oğuzcan’ın dediği gibi;
Mevsim sonbahar malûm ya
Serde de kör olası şairlik var
Boyuna hüzünlü şeyler düşünüyorum
Ağaçların yaprakları dökülmeye başladı
Keskin poyrazlar esiyor kuzeyden
Kuşlar durmadan göç ediyor
Ara sıra düşenler oluyor yorgun ya da yaralı
Tutup okşuyorum tüylerini, gagalarından öpüyorum
Ve diyorum ki
Sana kavuşmak için bir göçmen kuş olmalı
İşte böyle
Günler, haftalar geçip gidiveriyor
Saçım, sakalım birbirine karıştı
Yine de her geçen gün
Kendime biraz daha alışıyorum
Ve biliyor musun
Unutamayacağımı bile bile
Seni unutmaya çalışıyorum…
…….Yeniden başlamak için her şeye, kendi cümlelerimizle kendimiz için okuyacağımız bir ömür hepimize…
