Pop star, Top star, Süper star derken etrafımız kendini sanat dünyasının vazgeçilmezi sanan ‘Sanatçılarla”(!) kuşatıldı.
Gün geçtikçe de zat-ı şahanelerine yenileri ekleniyor…
Çocuk şarkılarına tekerleme benzeri cümleler ekleyip, çocukların renkli dünyasının çizgi kahramanları olup; ne söylense dinlenen gece kulüplerinde içilenlerin etkisiyle alkış patlaması yaşayan şarkıcılar oluyor sanatçı… Magazin camiasına reklam malzemesini bol verirse “Büyük Sanatçı “olmasının önündeki tüm engeller kalkıyor.
Popüler kültürün popüler isimleri, magazin eşrafından aldıkları pohpohlanmayla sanat güneşi edasında etrafta dolaşınca, “sanatçı olmak şarkı bestelemek kolay değil üretmek tasarlamak inanın çok zor” deyip kanal kanal gözükünce oda yetmezmiş gibi bir de bunlara ödül verilince pimi çekilmiş bomba gibi hem kendimi patlatıyorum sıkıntıdan, hem de etrafı tarumar etmek geliyor içimden…
Geçtiğimiz günlerde yapılan Türkiye Müzik Ödülleri töreni tahammül sınırımı oldukça zorladı…
Başarısız bir organizasyon demek haksızlık olur. Uzun yıllardır kanal adına yapılan ödül töreni
Türkiye’ye mal edilip hedef dünya listelerine girmek olunca organizasyonun daha profesyonel yapılmasını bekledim doğal olarak.
İddialı bir organizasyon olarak reklamı yapılan tören birçok basit teknik aksaklığa sahne olmadı değil…
Her şey sineye çekilir, göz yumulur bir dahaki sefere olmaz denir de;
Kamera kendisine yönelttiğinde etraftan bihaber ağzındaki sakızla ödül törenine değil de komşu kızına çay sohbetine gelmiş tavırlar…
Yediği nanelerin haddi hesabı olmayanların aday olduğu her alanda ödül almayı beklerken alamayınca hemen yanındakine dönüp abartılı kahkahalar atması…
Ve kameranın her defasında bu görüntüleri ekrana yansıtması…
Değerli ve hak eden isimler vardı elbette ama kadraja özellikle sokulan birkaç isim yok bu kadar da olmaz dedirtti…
Prestijli bir ödül töreni yapmak isterken görünen o ki Batı’ya özenti bir tören yaşandı…
