“Mü’min ifratla tefrit arasında olmalı” buyuruyor Peygamberimiz. Velev ki bunun ne kadarını uyguluyoruz orası meçhul. Elimize geçeni fazlasıyla harcamaya bayılıyoruz. Fazlasıyla biriktirmeye de. Kurban ayındayız. “Kurbiyet” yani… Paylaşmanın ve vermenin zirvesinde olmamız gerekirken üçün-beşin hesabını yapmaya başlıyoruz hemen. Verirken ayyuka çıkan cimriliğimiz ve hasisliğimiz nedense kendimize saklarken ve kendimize harcarken yaptığımız gibi cömertliğe dönüşemiyor.
Bir vakıf mensubu olarak vermenin ve paylaşmanın zevkine varan bir naçize olarak, veren elin alan elden üstün olduğunu idrak ettim keyifle. Tüm zenginliğimiz de bu aslında. “Verebilmek!” Dünyanın en zengin insanı da olsanız, veremedikçe, paylaşamadıkça zengin değilsiniz. Dünya varlıklısısınız ama ahiret fakirisiniz. Aldığımız nefes bile bize ait değilken, Rabbimizin bize verdiklerini hoyratça harcayıp, küstahça gösteriş yaparken bizim mallarımızın üzerinde yoksul ve fakir insanların da hakkının olduğunu hatırlamamız imkansız sanırım.
Hac bu yüzden önemli. Tüm insanların eşit olduğu, aynı tip kıyafetin giyilmek zorunda olduğu, tek düşüncenin Allah rızası olduğu, yaratılan her şeye hürmetin idrak edilmesinin elzem olduğu yer ve mekanın farizası. Hem dinimiz hem de kadim medeniyetimiz veren elin alan elden üstün olduğunu, zenginliğin abartılı yaşanmaması kadar, fakirliği de bağıra çağıra anlatmamanın edebini gösteren misallerle doludur. Biz inananlar inayeti Allah’tan bekleriz. Rızkın O’ndan olduğuna inanırız. O yüzden nimetlere şımarmamayı da biliriz. Unutursak veya yanılırsak bize Rabbimizin şefkat tokadıyla ansızın hayatımızı kuşatacağını biliriz. Ne zorluklarda ağlarız, ne de bollukta azarız. Yol belli, itidal hali bellidir. Rabbimizin bize verdiklerini edeple, hüsnü zanla kucaklar, yaratılanlara hicapla anlatırız. Değil mi ki baktığımız her şeye baktıran gözü veren bize her şeyi emanet vermiş, şımarmaya, zenginliği abartmaya gerek var mı?
Yok…
Hiç yok…
Göstere göstere Rabbimizin verdiği nimetleri abartanlara tek bir
cümle söyleyeceğim…
Komik olmayın… Üstünüzdeki her şey iğreti… Çünkü emanetin asıl sahibi
siz değilsiniz…
ABARTMAYIN!!!
