Yıllardır aynı nakarat: yol yok, yatırım yok, hizmet yok…
Peki, tamam da…
Bu memleketin meselelerini sadece şikâyet ederek çözdüğünüzü mü sanıyorsunuz?
Siyasi irade yetersiz diyorsunuz. Doğrudur. Ama ya yıllardır STK’larda, platformlarda, masalarda yer tutanlar? Elinde kalemi, önünde masası olanlar? Onlar hangi projeyi masaya koydu?
Sadece konuşmakla, yazmakla, sosyal medyada serzeniş dizmekle kim neyi değiştirdi?
Üstelik bir de şu var:
İstanbul merkezli sık sık yapılan toplantılarla, var olan kurumları güçlendirmek yerine sürekli yeni bir üst çatı arayışına giriyorsunuz.
Mevcut yapıları kurumsallaştırmak, güçlendirmek varken her seferinde yeni tabela peşine düşmek neden?
Bu, sorumluluktan kaçmanın ve süreklilikten korkmanın başka bir şekli değil mi?
Bakın, bu iş artık eleştirerek varlık gösterme devri değil.
Dosyan yoksa, projen yoksa, çözüm ortağın yoksa; sadece laf üretiyorsundur.
Ve kusura bakmayın ama bu memlekete laf üretenden, ıslık çalandan, çene yorandan artık fayda gelmiyor.
Çaldığınız ıslık dağı taşı inletiyor olabilir. Ama güttüğünüz iki koyun, yönettiğiniz bir keçi yok.
Kürsüde çoksunuz, mutfakta yoksunuz.
Gölge etmeyin, yeter!
Birileri gece gündüz projeyle uğraşırken, siz kahve köşelerinde nutuk atıyorsunuz. Kimin sesi daha gürse, ona hak verilir oldu. Ne acı…
Oysa gerçek şudur:
Bir işi yapan, o işi eleştirenden kıymetlidir.
Bir keçiyi güdemeyen, memleket gütmeye kalkmamalıdır.
Artık zaman dosya zamanıdır.
Yatırımcıya yol gösterecek akla, yol açacak iradeye ihtiyaç var.
Yani memleket meselesi, “ne konuştun?” değil, “ne yaptın?” sorusuyla ölçülmelidir.
Unutmayın:
Islık sadece yankı yapar.
Ama doğru güdülen bir keçi, dağda yol bulur.
Ve bu memlekete artık yol bulacaklara, yol açacaklara ihtiyaç var.
