Yazarımız Nejla Sakarya öyle bir yazı kaleme aldı ki…. Hemen her gün hepimizin kıyısından köşesinden muhatap olabileceği sorunlarımızı yazdı. İşte o yazı

Aynen böyle bir bahanenin arkasına sığınarak, tıpkı sinirlerimi yıpratan, geldiği yerdeki düzeni sürdürmekten vazgeçmeyen, yerelleşmeyen, bütünleşemeyen, ŞEHİRLEŞEMEYEN”lere karşı kaba olasım var, nezaketsiz davranasım var.

Kendi yüzlerini ve kendi davranışlarını kendileri farketsinler diye.
Hallerine ayna olmak için. Yapamam biliyorum, istesem de yapamam.

Fıtratta olana aykırı olamıyor ki insan.

Ama aykırı olmak için değil doğal olan olması gerektiği gibi olduğu için değişemiyorum. Biz nezaketin beşiğiydik, menbaı, merkezi.

Şimdi kabalığın başkentiyiz.
Aynı şehirde bir yığın insan yaşıyoruz ama şehirleşmeden, medenileşmeden ve yerleştiğimiz yerde yerelleşmeden!
Değişim sahiden bu kadar mı korkunç!

Bu kadar mı zor! Evden çıktığınız andan itibaren aynı binanın içinde birbirine selam veren kaç kişi var bu memlekette?
Ya bindiği vasıtanın şoförüne”günaydın”diyen. Bindiği vasıtada kendisine nazik davranılan kaç bayan var?
Klasik olmuş artık. Toplu taşımalarda kendisinin rahatsız olduğunu ifade eden bir bayana beyefendi:

“Beğenmiyorsan taksiye bin ablacım!” Olur, sana mı soracaktık nereye ne zaman bineceğimizi.
Beyler bunu akıllarına ilk gelen cümle olduğu için savuruyorlar
Kaç defa şahit olduğum manzara bu.

DEVAMI İÇİN LİNK’E TIKLAMANIZ YETERLİDİR.

http://www.istamonu.com/nezaketimi-kaybettim-hukumsuzdur-makale,17.html